Aktualności

1. Przeszkolenie personelu: Każdy pracownik, który będzie wykonywał prace na wysokościach, powinien być odpowiednio przeszkolony. Wszyscy pracownicy powinni znać zasady BHP dotyczące pracy na wysokościach, umieć obsługiwać stosowny sprzęt, a także wiedzieć, jak reagować w sytuacji zagrożenia.
2. Sprawdzenie stanu wyposażenia: Przed rozpoczęciem pracy na wysokościach, należy skrupulatnie sprawdzić stan i sprawność wszystkiego, co będzie używane w trakcie prac, takie jak rusztowania, drabiny czy pasy bezpieczeństwa. Uszkodzone czy niesprawne urządzenia powinny być od razu naprawione lub zastąpione nowymi.
3. Używanie odpowiedniego sprzętu ochronnego: Pracownicy powinni być wyposażeni w odpowiednią odzież i sprzęt ochronny, w tym pasy i uprzęże bezpieczeństwa, kaski ochronne i odpowiednie obuwie. Ważne jest również regularne sprawdzanie stanu i wymiana sprzętu ochronnego.
4. Zapewnienie odpowiednich barier ochronnych: Na placu budowy należy zainstalować odpowiednie bariery ochronne wokół obszarów, gdzie prace na wysokościach są wykonywane. To zminimalizuje ryzyko spadania materiałów czy narzędzi na osoby znajdujące się na niższych poziomach.
5. Ciągła komunikacja: Pracownicy wykonujący prace na wysokościach powinni być wyposażeni w radiokomunikację lub inne środki łączności, które umożliwią im stały kontakt z zespołem na dole. To pozwoli na szybką reakcję na ewentualne zagrożenia.
6. Zachowanie ostrożności i unikanie pośpiechu: Prace na wysokościach wymagają skupienia i precyzji. Ważne jest, aby unikać pośpiechu i zachować ostrożność podczas wykonywania zadań. Nie wolno ryzykować niebezpiecznych działań czy podejmować działań niewłaściwych dla danej sytuacji.
7. Ścisłe przestrzeganie procedur bezpieczeństwa: Wszystkie procedury i instrukcje dotyczące pracy na wysokościach powinny być ściśle przestrzegane. Pracownicy muszą zdawać sobie sprawę z ryzyka związanego z niestosowaniem zasad BHP i rozumieć, że ich bezpieczeństwo zależy od przestrzegania tych procedur.

1. Dostosowanie stanowisk pracy: Upewnij się, że stanowiska pracy są dostosowane do indywidualnych potrzeb pracowników. W przypadku biurka i krzesła, ważne jest, aby można było regulować ich wysokość, nachylenie oraz inne parametry, takie jak podłokietniki czy podparcie lędźwiowe. Odpowiednie dostosowanie pomoże uniknąć bólu pleców, szyi czy innych dolegliwości.
2. Ergonomiczne meble i akcesoria: Inwestycja w ergonomiczne meble i akcesoria, takie jak klawiatury, myszki, podstawki pod monitor, może znacznie poprawić komfort pracy. Ergonomiczne produkty są zaprojektowane w taki sposób, aby minimalizować napięcie mięśni, zmniejszyć zmęczenie wzroku i poprawić ogólną postawę ciała.
3. Przerwy i ćwiczenia: Zachęcaj pracowników do regularnych przerw w ciągu dnia. Ćwiczenia rozciągające i krótkie spacery mogą pomóc zmniejszyć napięcie mięśni oraz poprawić krążenie. Warto również wprowadzić krótkie przerwy od ekranu komputera, aby zmniejszyć zmęczenie wzroku.
4. Oświetlenie i ekran komputera: Zapewnij odpowiednie oświetlenie w pomieszczeniach biurowych. Zbyt małe lub zbyt duże natężenie światła może prowadzić do zmęczenia wzroku i bólu głowy. Monitor komputera powinien być ustawiony na odpowiedniej wysokości i odległości od oczu, aby uniknąć nadmiernego skupiania wzroku.
5. Organizacja przestrzeni pracy: Uporządkowanie przestrzeni pracy może pomóc w utrzymaniu porządku oraz zapobiec niepotrzebnemu napięciu mięśni. Ważne jest, aby najczęściej używane przedmioty były łatwo dostępne, a niepotrzebne przedmioty nie zajmowały cennego miejsca.
6. Szkolenia i świadomość: Zapewnij pracownikom szkolenia dotyczące ergonomii i zachęcaj ich do świadomego dbania o swoje zdrowie w miejscu pracy. Możesz również poprosić specjalistów o przeprowadzenie audytu miejsca pracy i udzielenie wskazówek dotyczących poprawy warunków.
7. Wsparcie psychospołeczne: Warto zwracać uwagę nie tylko na aspekty fizyczne, ale także psychospołeczne zdrowia pracowników. Tworzenie przyjaznej atmosfery, zachęcanie do pracy w zespołach oraz oferowanie wsparcia w sytuacjach stresowych może pozytywnie wpłynąć na ogólny komfort pracy.

1. Wyposażenie apteczki: Apteczka powinna być odpowiednio wyposażona w podstawowe środki i narzędzia medyczne, które mogą być przydatne w przypadku niewielkich obrażeń lub nagłych zachorowań. Mogą to być bandaże, opatrunki, plastry, środki dezynfekujące, nożyczki, chusteczki higieniczne, bandaże elastyczne, przeciwbólowe leki, termometr i inne. Warto regularnie sprawdzać zawartość apteczki i uzupełniać ją w razie potrzeby.
2. Lokalizacja apteczki: Apteczka powinna znajdować się w miejscach łatwo dostępnych i widocznych dla wszystkich pracowników. Zazwyczaj umieszcza się je w widocznym miejscu w pobliżu obszarów o większym prawdopodobieństwie wystąpienia wypadków lub tam, gdzie pracownicy spędzają większość czasu. Może to być w kuchni, recepcji, hali produkcyjnej czy biurze.
3. Oznakowanie i instrukcje: Apteczkę warto oznakować odpowiednimi znakami, aby każdy pracownik mógł łatwo ją zlokalizować. Ponadto, warto dostarczyć prostą instrukcję korzystania z apteczki, aby w razie potrzeby pracownicy wiedzieli, jakie środki i kroki powinni podjąć.
4. Szkolenie pracowników: Ważne jest, aby pracownicy wiedzieli, gdzie znajduje się apteczka i jak jej używać. Przeprowadzenie krótkiego szkolenia lub prezentacji na temat podstawowych kroków udzielania pierwszej pomocy może być bardzo pomocne. W niektórych przypadkach warto zorganizować kurs pierwszej pomocy prowadzony przez specjalistów.
5. Regularne przeglądy: Apteczki powinny być regularnie sprawdzane i utrzymywane w dobrym stanie. Staraj się, aby produkty znajdujące się w apteczce były ważne i nie przekroczyły daty ważności. Dodatkowo, jeśli coś zostanie użyte z apteczki, należy to szybko uzupełnić.
6. Ewakuacja i plan działania: Oprócz apteczki, warto również mieć wyznaczone plany ewakuacji i postępowania w przypadku nagłych sytuacji. Pracownicy powinni znać procedury do przestrzegania w razie pożaru, ewakuacji budynku czy innych zagrożeń.
7. Współpraca z służbami medycznymi: Jeśli miejsce pracy jest bardziej oddalone od placówek medycznych, warto nawiązać współpracę z lokalnymi służbami medycznymi. W przypadku poważnych wypadków lub nagłych zachorowań, szybki dostęp do profesjonalnej pomocy medycznej może być decydujący.

1. Gaśnice proszkowe ABC:
• Zastosowanie: Gaśnice ABC są wszechstronne i nadają się do zwalczania pożarów klas A (np. drewno, papier), klas B (np. oleje, benzyna) i klas C (pożary gazów).
• Charakterystyka: Gaśnice ABC zawierają mieszankę proszku, która po wypuszczeniu tworzy warstwę izolującą, zapobiegając przewodnictwu elektrycznemu.
2. Gaśnice pianowe:
• Zastosowanie: Gaśnice pianowe są skuteczne przede wszystkim w przypadku pożarów klas A, tj. pożarów materiałów stałych.
• Charakterystyka: Gaśnice pianowe wytwarzają pianę, która chłodzi i tłumi pożar, jednocześnie oddzielając go od źródła tlenu.
3. Gaśnice CO2:
• Zastosowanie: Gaśnice CO2 są skuteczne w pożarach klas B (ciecze łatwopalne i gazy) oraz klas C (pożary gazów).
• Charakterystyka: Gaśnice CO2 wytwarzają gaz dwutlenku węgla, który usuwa tlen z pożaru, powodując jego wygaśnięcie.
4. Gaśnice wodne:
• Zastosowanie: Gaśnice wodne są przeznaczone głównie do zwalczania pożarów klas A.
• Charakterystyka: Gaśnice wodne wytwarzają strumień wody, który tłumi pożar przez ochładzanie materiałów palnych.
5. Gaśnice kwasowe:
• Zastosowanie: Gaśnice kwasowe są używane w przypadku pożarów substancji chemicznych.
• Charakterystyka: Gaśnice kwasowe zawierają kwas, który neutralizuje działanie substancji palnej.

• W domach i mieszkaniach: Gaśnice proszkowe ABC są popularne w domach, ponieważ mogą zwalczać różne rodzaje pożarów.
• W miejscach pracy: Miejsca pracy powinny być wyposażone w odpowiedni rodzaj gaśnic, zależnie od rodzaju działań i potencjalnych zagrożeń.
• W pojazdach: Gaśnice przenośne mogą być przechowywane w samochodach, co może być niezbędne w przypadku pożaru na drodze.
• W laboratoriach i zakładach przemysłowych: Gaśnice kwasowe i CO2 są stosowane w miejscach, gdzie istnieje ryzyko pożarów chemicznych lub związków organicznych.

Stan zagrożenia epidemicznego COVID-19 został przedłużony do 31 marca 2023 r., co świadczy o tym, że pracodawcy w dalszym ciągu mogą stosować rozwiązania dot. prawa pracy w związku z epidemią COVID-19.

Aspekty, które pozostają niezmienne w tej kwestii to m.in. możliwość wykonywania pracy zdalnej oraz wydłużone terminy badań profilaktycznych medycyny pracy.

Przybliżając obowiązujące przepisy i tłumacząc z polskiego, na nasze – BHP-owskie :)

Szkolenia wstępne BHP (art. 12e ust. 1 ustawy o COVID-19)

W dalszym ciągu mamy możliwość przeprowadzania, jak i odbywania szkoleń wstępnych BHP w całości online. Wyjątek stanowi tutaj instruktaż stanowiskowy: pracownika zatrudnianego na stanowisku robotniczym; pracownika zatrudnionego na stanowisku, na którym występuje narażenie na działanie czynników niebezpiecznych; pracownika przenoszonego na stanowisko robotnicze lub na stanowisko, na którym występuje narażenie na działanie czynników niebezpiecznych; ucznia odbywającego praktyczną naukę zawodu oraz studenta odbywającego praktykę studencką.

Należy pamiętać, że powyższe zasady obowiązują w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego, bądź stanu epidemii COVID-19.

Szkolenia okresowe BHP (art. 12e ust. 2 ustawy o COVID-19)

W tym przypadku ważną informacją jest, że jeżeli termin szkolenia okresowego BHP wypada: w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, bądź w okresie 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego, odbycie takiego szkolenia przenosimy na czas po zakończeniu epidemii.

Ważne jest to, aby nie zamieszać się zbytnio w terminach, ponieważ szkolenia te należy wykonać maksymalnie w przeciągu 60 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego, w przypadku gdy nie zostanie ogłoszony stan epidemii.

Wstępne badania lekarskie (art. 12a ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy o COVID-19)

Wobec stanu zagrożenia epidemicznego, nastąpiło zawieszenie obowiązku wykonania wstępnych badań lekarskich osób zatrudnianych, jednak nie na wszystkich stanowiskach. Zawieszenie to obowiązuje pracowników zatrudnionych na stanowiskach administracyjno-biurowych, jeżeli posiadają aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w analogicznych warunkach pracy, innych niż administracyjno-biurowe, jednak tylko w przypadku, gdy te osoby są przyjmowane ponownie do pracy u tego samego pracodawcy na analogiczne stanowisk. Ponowne zatrudnienie musi mieć miejsce w ciągu 180 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy. Mogą to być również osoby przyjmowane do pracy u innego pracodawcy na dane stanowisko, w ciągu 180 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy, jeżeli posiadają aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w analogicznych warunkach pracy.

Uwaga! Nie dotyczy to osób przyjmowanych do wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych!

Powyższe zasady również obowiązują w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii COVID-19.

Okresowe badania lekarskie (art. 12a ust. 1 ustawy o COVID-19)

W związku z COVID-19, zawiesza się również obowiązek kierowania pracowników na okresowe badania lekarskie.

Ma to swoje zastosowanie, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii COVID-19, a także po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego, w przypadku gdy nie zostanie ogłoszony stan epidemii lub odwołanie stanu epidemii. Po tym czasie, należy podjąć wykonywanie zawieszonych obowiązków związanych z okresowymi badaniami lekarskimi w okresie nie dłuższym, niż 180 dni od dnia odwołania danego stanu.

Praca zdalna (art. 3 ust. 1 ustawy o COVID-19)

W celu przeciwdziałania COVID-19, pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania, np. biurem.

Przepis ten ma zastosowanie w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu.

Praca zdalna na polecenie

Pracodawca może wydać Ci polecenie przejścia na pracę zdalną, jednak będzie mogła ona odbywać się tylko w tych dwóch przypadkach:

• w okresie obowiązywania stanu nadzwyczajnego, stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, a także w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu,
• w okresie, w którym zapewnienie przez pracodawcę bezpiecznych i higienicznych warunków pracy w dotychczasowym miejscu pracy pracownika, nie jest czasowo możliwe, z powodu działania siły wyższej.

Aby pracownik mógł być skierowany na pracę zdalną musi jednak złożyć oświadczenie, że posiada warunki lokalowe, jak i zarówno techniczne do wykonywania takiej pracy.  W przypadku zmiany warunków lokalowych i technicznych uniemożliwiającej wykonywanie pracy zdalnej, pracownik powinien niezwłocznie poinformować o tym pracodawcę. W takim przypadku pracodawca ma obowiązek cofnąć polecenie wykonywania pracy zdalnej.

Odwołanie polecenia pracy zdalnej przez pracodawcę musi nastąpić z co najmniej dwudniowym wyprzedzeniem!

Kto nie może wykonywać pracy zdalnej?

Pracodawca może odmówić pracy zdalnej, w przypadku, gdy nie jest ona możliwa ze względu na organizację pracy lub rodzaj danej pracy wykonywanej przez pracownika. O przyczynie odmowy pracodawca powinien poinformować pracownika w formie papierowej, bądź elektronicznej w terminie 7 dni roboczych od dnia złożenia wniosku dot. pracy zdalnej przez pracownika.

Praca zdalna nie obejmuje również prac:

• szczególnie niebezpiecznych;
• w wyniku których następuje przekroczenie dopuszczalnych norm czynników fizycznych określonych dla pomieszczeń mieszkalnych;
• z czynnikami chemicznymi stwarzającymi zagrożenie, o których mowa w przepisach w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, związanej z występowaniem czynników chemicznych w miejscu pracy;
• związanych ze stosowaniem lub wydzielaniem się szkodliwych czynników biologicznych, substancji radioaktywnych oraz innych substancji lub mieszanin wydzielających uciążliwe zapachy;
• powodujących intensywne brudzenie.

Kto może złożyć wniosek o pracę zdalną?

Praca zdalna, a właściwie sam wniosek o nią, MUSI być zaakceptowany, w kilku określonych przypadkach. Dzieje się tak m.in., gdy składa go:

• pracownica w ciąży,
• pracownik wychowujący dziecko do ukończenia przez nie 4. roku życia,
• pracownik sprawujący opiekę nad innym członkiem najbliższej rodziny lub inną osobą pozostającą we wspólnym gospodarstwie domowym, posiadającymi orzeczenie o niepełnosprawności albo orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Czy w pracy zdalnej obowiązują jakieś zasady?

Zasady wykonywania pracy zdalnej określa się w porozumieniu zawieranym między pracodawcą i zakładową organizacją związkową. W przypadku, gdy u danego pracodawcy działa więcej niż jedna zakładowa organizacja związkowa – dzieje się to w porozumieniu między pracodawcą a tymi organizacjami.

Porozumienie to powinno zwierać określone elementy. Są to:

• określenie grupy pracowników, którzy mogą być objęci pracą zdalną;
• zasady pokrywania przez pracodawcę kosztów pracy zdalnej;
• zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego lub ryczałtu;
• zasady porozumiewania się pracodawcy i pracownika wykonującego pracę zdalną, w tym sposób potwierdzania obecności na danym stanowisku pracy;
• zasady kontroli wykonywania pracy pracownika przebywającego na pracy zdalnej;
• zasady kontroli w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy;
• zasady kontroli przestrzegania wymogów w zakresie bezpieczeństwa i ochrony informacji, w tym procedur ochrony danych osobowych;
• zasady instalacji, inwentaryzacji, konserwacji, aktualizacji oprogramowania i serwisu powierzonych sprzętów.

Pracodawca ma obowiązek pokrywać koszty pracy zdalnej pracownika!

Ustawa mówi w tym przypadku o zapewnieniu niezbędnych narzędzi pracy, ich instalację, serwis, konserwację, a nawet koszty energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych.